Przez wszystko do mnie przemawiałeś – Panie,
 Przez ciemność burzy, grom i przez świtanie;
 Przez przyjacielską dłoń w zapasach z światem,
 Pochwałą wreszcie – ach! – nie Twoim kwiatem…
(…)
    Przez całą Ludzkość z jej starymi gmachy,
    Łukami, które o kolumnach trwają,
    A zapomniane w proch włamując dachy,
    Bujnymi z nowa liśćmi zakwitają.
    Przez wszystko! …
            Cyprian Kamil Norwid: „Modlitwa”.
    
    Wakacje. Trwa okres urlopowy. Jest to okres przemierzania kraju i świata ze Wschodu na Zachód, z Północy na Południe. Co pewien czas zatrzymujemy się przed czymś zagadkowym, przed czymś potężnym, urzekającym swym pięknem, kunsztem. Są to niespotykane na co dzień wytwory natury, piękne , niespotykane krajobrazy, są to również wytwory myśli i ręki ludzkiej. Zwiedzamy ruiny starych budowli, poznajemy ich historię, a przez nią historię ludzi, którzy żyli przed nami kilka, kilkadziesiąt, może więcej wieków temu. Poznajemy geniusz tych ludzi, którzy potrafili bez takiego jak dziś rozwoju techniki, wytworzyć dzieła, które trwały wieki lub do dziś cieszą swym pięknem i zadziwiają swą potęgą. W historii techniki zjawiają się niekiedy wielkie wynalazki zadziwiające swą prostotą. Ten, kto po raz pierwszy ich użył, był geniuszem. A kto jest źródłem tego geniuszu, tej potęgi myśli? Można rzec za Stefanem Żeromskim: -A któż Ciebie wypowie, kto moc Twoją uprzytomni „Święty Boże, Święty Mocny, Święty a Nieśmiertelny”.-
    
    Karol Darwin – wielki biolog stwierdził: „Stwórca natchnął życiem kilka form lub jedną tylko i gdy planeta nasza podlegająca ścisłym prawom ciążenia dokonywała swych obrotów, z tak prostego początku zdołał się rozwinąć nieskończony  szereg form najpiękniejszych i najbardziej godnych podziwu”.
    
    - Z  jakiego bądź punktu widzenia umysł badawczy zapatrywać się będzie na przyrodę, znajduje zawsze drogę wiodącą do Boga, siły żyjącej, której drgnienie zdajemy się czuć pod wszystkimi kształtami powszechnego dzieła – pisał w dziele „Bóg w przyrodzie” wielki astronom Flammarion.
    
    Najwybitniejszy paleontolog  XX w., wizjoner nowego świata Teilhard de Chardin zwracał się do Boga słowami: „Panie, wiemy i przeczuwamy, Ty wszędzie jesteś wokół nas. Pozwól nam dojrzeć wszędzie światło Twego oblicza! Ześlij nam Ducha Twojego!”
    
    Wódz duchowy Indii Mahatma Gandhi zwany sumieniem ludzkości powiedział: „Widzę, że wszystko dokoła mnie ciągle się zmienia i ciągle umiera, i tylko jedna jest siła, która nie ulega zmianom, która trzyma wszystko w karbach, która tworzy, rozwiązuje i znów tworzy. Tą siłą jest Bóg”.
    
    Izaak Newton, który sformułował prawo powszechnego ciążenia, zbudował teleskop zwierciadlany, wyłożył zasady optyki geometrycznej, patrząc w światła Wszechświata powiedział: „ To cudowne ułożenie słońca, planet i komet może być tylko dziełem Istoty wszechmocnej i rozumnej. A jeśli każda gwiazda jest ośrodkiem systemu podobnego do naszego, to na pewno wszystko zostało urządzone według podobnego planu i wszystko musi być poddane jednej i tej samej Istocie. Ta Istota nieskończona rządzi wszystkim. Bóg jest Istotą najwyższą, wieczną, nieskończoną …”.
    
    Dziś tak wielu ludzi traci wiarę, nie dostrzega w otaczającym nas świecie dzieł Boga, wspaniałych,, potężnych i tego porządku, ładu, harmonii, które rządzą prawami natury. Można zapytać: dlaczego? Myślę, że chyba zbyt płytko patrzymy dziś na naturę, a materialistyczne i hedonistyczne nastawienie do życia zasłania nam prawdę o nim i świecie natury. A L. Pasteur twierdził: „Trochę wiedzy oddala od Boga. Dużo wiedzy sprowadza do Niego z powrotem”.

Zofia Bury